Miguel Pardo
| @depunteirolo / praza.com
Piedad viviu a maior parte da súa vida co seu home
en Leiroso, unha pequena aldea do Bierzo illada do mundo urbano. Malia o
continuo despoboamento da zona, ambos os dous quedan na súa casa, ata que aos
76 anos o alzheimer crúzase coa muller. Falecido o marido, convértese na única
habitante dun lugar que nunca quixo abandonar. A doenza leva o seu fillo a
trasladala á cidade da Coruña, onde a súa vida cambia tan radicalmente como as
lembranzas de etapas anteriores.
O seguimento emotivo, coidado e minucioso deste
itinerario de dous anos de Piedad é o fío condutor da primeira longametraxe do
fotoxornalista Otto Roca, que debuta cunha película centrada na nova vida
desta muller e na que é difícil saber que é verdade ou lembranza e que é
produto da súa enfermidade. Incluída dentra da sección oficial do
prestixioso festival de cinema documental MiradasDoc, Piedad
fai a súa estrea este sábado en Galicia, a partir das 18 horas no CGAI
da Coruña.
O proxecto, comenta Otto Roca, comezou hai tres anos
e medio e partiu, sen intención ningunha, "dunha experiencia persoal á
marxe do fotoxornalismo". "A protagonista é a nai dun grande
amigo meu e eu xa coñecía aquela aldea do Bierzo dalgunha visita
anterior", lembra o director dun filme que tivo a súa orixe "nunha
experiencia iniciática que ten que ver coa miña vida máis que coa miña
experiencia como fotógrafo".
O certo é que a xénese da idea estaba "na
necesidade de documentar o éxodo do mundo rural". "Ao final nunca
sabes por onde van saír as cousas", explica Otto, que lembra cando lle
plantexou á familia de Piedad levala á súa aldea de volta, unha vez que xa
estaba viúva e cando xa tiña diagnosticado un principio de alzheimer. "Sempre
pedía regresar alí e pedía continuamente que a levasen", recorda.
E alá marchou Otto xunto a Piedad. "Sós, en
outono de 2009 e durante dúas semanas", relata. Daquela experiencia, á
marxe da propia convivencia, xurdiu un material que non foi máis que o avance
do que viría despois: 12 Noites con
Piedad, un proxecto de fotografía documental "sen
planificación". "A vida foi pasando e eu estiven con ela; foise
materializando pouco a pouco", aclara.
O que podía quedar aí foi moito máis aló.
"Houbo un momento clave". Cando Marcos Nine, que acabaría sendo o
guionista, contactou con Otto Roca e comezou a interesarse por un proxecto no
que albiscou a posibilidade dun filme documental. "Daquela deixou de
ser de base fotodocumentalista e comezou o traballo na película".
Co apoio da pequena produtora Amén e unha bolsa de
Agadic, das últimas concedidas, a idea foi saíndo adiante, aínda que Otto
insiste en que "nunca" pensou que daquela viaxe a Leiroso acabase
xurdindo o documental. "Realmente, os filmes xorden porque algo che move a
facer algo e isto é o bonito; a vida sorprendeume e foime levando ata aquí",
explica.
Logo da estrea en MiradasDoc, Piedad gozou de
boa acollida e estréase agora en Galicia. "A nivel de público en xeral,
a historia chega moito e son bastantes as persoas que nos preguntan pola
experiencia", conta Roca, que sabe entrar no circuíto dos festivais
"non é tan doado". "Teñen os seus criterios propios e ás veces
comerciais", aclara o director, que asegura que a temática do filme
levantou tamén moito interese entre movementos e colectivos sociais como os
implicados coa dependencia e o coidado dos maiores, tema fundamental na
película.
O alzheimer, o despoboamento rural,
a soidade... Todos estes temas nun filme "feito con calma e con
cariño". Como os novos proxectos que prepara Otto Roca, sabedor que nestes
tempos de crise, a pausa e o coidado son fundamentais.
Ningún comentario:
Publicar un comentario