Marcos Pérez Pena. Praza.com
Ourense sempre pintou moito. A afección á banda
deseñada, posta de manifesto nas últimas décadas da man do éxito de iniciativas
coma as Xornadas BD, recolle unha
tradición que se pode rastrear até os primeiros anos do século XX. Naquel
tempo, a intensa actividade cultural da Atenas Galega deixábase ver
tamén no traballo de ilustradores como Xulio Prieto Nespereira, Cándido Fernández
Mazas e Manuel Méndez, e en revistas como Nós e La Zarpa. Neles
céntrase un proxecto de investigación da Universidade de Vigo, coordinado
por Marta López e que conta tamén co apoio da Deputación, e que se pode ver nunha web
construída para a ocasión.
"O Ourense de comezos do século XX aglutina
unha riqueza artística a cotío descoñecida ou esquecida polo público en
xeral", destacan os responsables deste proxecto, que subliñan a importancia
clave da revista Nós e do xornal de corte agrarista La Zarpa. Nas
ilustracións alí publicadas preséntase "un arte propio que conecta
coa vangarda e os grandes movementos e artistas europeos, e que conseguiu
traspasar as fronteiras do noso país alcanzando o continente
hispanoamericano".
O proxecto pretende a elaboración dun exhaustivo
catálogo das imaxes contidas nestas publicacións para elaborar unha completa
base de datos que poida ser útil tanto na investigación coma na ensinanza,
prestando especial dedicación "ás figuras máis intrinsicamente
relacionadas coa nosa cidade co obxectivo de dar a coñecer estes importantes e
transcendentais persoeiros, destacados ilustradores e uns dos máis grandes
gravadores galegos da historia do arte". O obxectivo é "amosar a
gran riqueza artística do Ourense de preguerra e establecer as liñas e
tendencias artísticas que percorreron a arte ourensá e galega entre a perda
colonial e a Guerra Civil española”.
Os ilustradores
Cándido Fernández Mazas. Entrou en contacto con intelectuais e artistas locais aos que foi
retratando e en 1922 comezou a colaborar co diario Galicia, facendo
ilustracións, e na revista Alfar ata 1923. En 1924 comezou a colaborar
con artigos e debuxos en El Pueblo Gallego e en 1925 como linoelista no
diario La Zarpa. En 1929 dirixiu a parte artística da revista Gaceta
de Galicia. Posteriormente trasládase a Madrid participou nas actividades
culturais das Misións Pedagóxicas. O comezo da guerra sorprendeuno no gabinete
de prensa de Gobernación en Madrid e en 1937 desprazouse a Valencia. Colaborou
na revista El Combatiente Rojo do POUM, e en Umbral. Foi detido
polo exército sublevado e liberado pouco despois. En moi mal estado mental e
físico volveu a Castro Caldelas, onde abandonou toda actividade plástica e
intelectual.
Manuel Méndez Domínguez. Alumno aventaxado de Castelao no Instituto de Pontevedra,
é un gran afeccionado o debuxo dende moi cativo. Coñecedor do cubismo e do
dadaísmo e influenciado polos expresionistas, foi autor de numerosos debuxos e
ilustracións nas publicacións galegas dos anos 20. O seu desexo renovador da
arte, a súa visión vanguardista da estética e o seu coñecemento das novas
tendencias fan deste artista uns dos maís destacados no camiño cara á
modernidade. Manuel Méndez xunto a Cebreiro, Fernández Mazas, Maside, Núnez
Carnicer, Sesto, Colmeiro e Luis Seoane conforman o grupo de avanzadilla
denominados “Renovadores”. Co estalido da Guerra Civil a sua carreira vese
truncada e cae no olvido.
Xulio Prieto Nespereira. Foi gravador, pintor, escultor, conferenciante e
académico. Entre as múltiples ocupacións que tivo destacan a de presidente da
Asociación Española de Artistas Gravadores. Foi total a atención que lle
dedicou á arte do gravado, non só como creador senón como organizador de
grandes manifestacións gráficas nacionais e internacionais, á vez que mostrou a
súa propia obra polo mundo antes e despois da Guerra Civil. En 1996
creouse a Fundación Xulio Prieto Nespereira en Ourense, á que se vincula o
museo dedicado a súa obra diversa.
Ningún comentario:
Publicar un comentario