Un documento
dos servizos de intelixencia británicos expón as claves da tortura na loita
contra Al Qaeda tras o 11-S
RICARDO RODRÍGUEZ 05/08/2011 - 00:09 h.
A consigna
estaba clara: os axentes do MI6 e o MI5 –os servizos de intelixencia británicos–
podían torturar ou deixar que outras axencias de seguridade estranxeiras o
fixesen para obter información de presos sospeitosos de estar vencellados ao
terrorismo islámico. Durante a última década, o código 'ético' da loita británica
contra Al Qaeda guiouse por un documento secreto de apenas dez páxinas
publicado polo rotativo británico The Guardian
na súa páxina web. A norma número un que os axentes británicos debían ter clara
é que antes de poñerse a torturar cumpría esaxerar a importancia da información
obtida fronte á dor que previsibelmente inflixirían ao prisioneiro. O segundo
mandamento era que estas prácticas debían manterse en segredo a todo custo
porque era posíbel "que en certas circunstancias unha revelación deste
tipo puidese conducir a unha aumento da ameaza terrorista" no Reino Unido.
O documento subliña a ameaza do terrorismo de Al Qaeda e engade que, de
filtrarse este tipo de prácticas, a reputación dos servizos secretos
implicados veríase afectada e a súa efectividade mermada.
O documento
publicado por The Guardian fixo tremer
onte a comisión de investigación que analiza a implicación do Reino Unido en prácticas
de torturas despois do 11-S. O feito de que este relatorio sobre a política de
interrogatorios dos servizos de intelixencia británicos ou outros semellantes
non estivesen incluídos entre os documentos que deberían facerse públicos
durante a investigación levou á varias organizacións de dereitos humanos a
desmarcarse da comisión pola súa falla de "credibilidade e
transparencia".
No
documento, titulado "A política de coordinación da Axencia con servizos de
intelixencia estranxeiros en relación a presos que poden ser sometidos a
maltrato", asegúrase nun principio que "os servizos antiterroristas
do Reino Unido non participan, nin solicitan, nin perdoan o uso de trato
inhumano ou degradante". Pero recoñece que outros servizos de intelixencia
si poden practicar a tortura para obter información e que é preciso colaborar
con eles. Pero se estas prácticas se ían producir, asegura o documento, os
axentes deberían ser autorizados por un mando superior ou mesmo instancias políticas,
posibelmente en referencia aos ministerios de Defensa ou Interior, que
coordinan eses servizos de intelixencia. "Se existe a posibilidade de que
a información vaia ser obtida ou xa se conseguise a través do maltrato dos
detidos, entre as consecuencias poderían incluírse os efectos na seguridade
nacional se se descubrise que a Axencia procura ou recibe información
empregando estes métodos", asegura. Pero mesmo se as prácticas dos
servizos de intelixencia británicos superaban o seu propio código, o MI5 e o
MI6 eran conscientes de que algúns dos métodos para obter información poderían
ser ilegais segundo a lei británica ou o dereito penal internacional. É dicir,
a loita antiterrorista recoñecía que segundo a lei de enxuizamanto criminal
británica ou a Convención de Xenebra, os seus axentes poderían estar cometendo
torturas que dende o punto de vista dos servizos de intelixencia británicos podían
ser prácticas xustificadas para obter información.
O documento
tamén explica a necesidade de blindarse contra as consecuencias legais de
torturar un prisioneiro pedíndolle aos mandos superiores e mesmo aos
ministerios que as accións de tortura fosen encubertas. Eran eses propios
mandos do MI5 ou o MI6 os que avaliarían "o risco de se que producise un
maltrato e o risco ou de que as accións cometidas fosen ilegais fronte á necesidade
da acción proposta". Así , se a través da tortura se obtiña información
que podía contribuír a salvar vidas" sería necesario esaxerar a
importancia desa información "fronte ao grao de tortura e de sofremento
inflixido ao prisionerio". Aínda así, o relatorio resalta nun enganoso
xogo de contradicións, que os oficiais de intelixencia debían ter claro nun
principio que non debían levar a cabo ningunha acción que puidese ser
considerada tortura. Cunha excepción: os axentes poderían proceder a torturar
se había "garantías" por parte doutros servizos secretos
estranxeiros. É dicir, se outras fontes de intelixencia confirmaban que o
prisioneiro podía ter información de relevancia.
Segundo resaltaba onte The Guardian,
un número indeterminado de prisioneiros, algúns deles musulmáns de
nacionalidade británica, asegura que foron interrogados por oficiais do MI5 e o
MI6 despois de que ter sido torturados por axentes de servizos de intelixencia
estranxeiros en Paquistán, Bangladesh, Afganistán ou ou Guantánamo. Algúns
deles foron detidos a petición da intelixencia británica. Tamén hai testemuños
de presos que foron torturados noutros lugares coma Exipto, Dubai ou Marrocos
durante interrogatorios nos que se empregou información que só podía ter sido
fornecida a eses axentes polos servizos de intelixencia británicos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario