Vinte anos despois do inicio da guerra dos Balcáns,
Kosovo é a rexión onde o conflito continúa máis vivo. A historia de Kosova é
tan complexa coma o seu propio presente. Javier López Prol amósanos a ségunda
parte da súa reportaxe a vida actual da rexión, que se pode ver online e que
terá unha edición física nos vindeiros meses.
Kosovo (serbio) / Kosova (albanés) é cecais sexa a
rexión balcánica onde o conflito continúa máis presente. A historia de Kosova é
tan complexa coma o seu propio presente. Como rexión intermedia entre Serbia
e Albania, ambas nacións reivindican o seu dereito sobre este territorio, e
ambas historiografías atribúen á súa etnia as primeiras poboacións sobre a
rexión. Alí atópanse multitude de igrexas e conventos ortodoxos declarados
Patrimonio da Humanidade en perigo, un dos argumentos dos serbios para
consideralo como berce da súa identidade cultural e relixiosa. Aínda que por
outra banda a maioría da poboación kosovar hoxe en día é albanesa.
Para o Estado Federativo Iugoslavo, Kosova era unha
rexión autónoma dentro do Estado serbio. O xurdimento e auxe do nacionalismo en
Serbia supuxo a limitación de dereitos progresiva á maioría albanesa en
beneficio da minoría serbia. E esta limitación progresiva de dereitos foi
respostada cunha cada vez maior contestación social pola maioría albanesa. A
represión é especialmente cruenta nos anos 1988-1999 e a espiral de violencia
vai en aumento coa creación do UÇK: Exército de Liberación de Kosovo, liderado
por Hashim Thaçi, actual presidente da República de Kosova.
Tralo fracaso das negociacións de Rambouillet (sobre
as que existe unha grande controversia) a OTAN bombardeou Serbia e invadiu
Kosova en 1999 que dende entón ostentou un status provisional baixo control
internacional até que en 2008 declarou a súa independencia de xeito unilateral.
Alén de culpabilidades e responsabilidades, o resultado
deste conflito foron violacións masivas de dereitos humanos a cidadáns de ambas
etnias e doutras minorías presentes en Kosova (montenegrinos, macedonios,
xitanos, turcos, etc). Milleiros de albaneses foron deportados ou
convertéronse en refuxiados perante a primeira parte do conflito, e este fluxo
invertiuse en perxuízo da minoría serbia após da independencia.
Hoxe en día Kosova trata de consolidar a súa
independencia construíndo o Estado de Dereito co apoio das Nacións Unidas e da
Unión Europea mediante as misións da UNMIK e EULEX respectivamente.
Militarmente a misión KFOR da OTAN trata de mitigar as eventuais explosións
violentas que se producen entre serbios e albaneses sobre todo na zona norte
onde se atopan as maiores poboacións de maioría serbia.
Mitrovica
Mitrovica/Mitrovicë é unha cidade ao norte de Kosovo
dividida polo río Íbar. Ao norte serbokosovares rezan nunha igrexa ortodoxa,
pagan en dinares, falan serbio e escriben en alfabeto cirílico, boicotean as
eleccións e ondean a bandeira serbia. Ao sur do río albanokosovares rezan en
mezquitas, pagan en euros, falan albanés e escriben en alfabeto latino, votan
nas eleccións e ondean bandeiras kosovares e albanesas. No medio unha ponte que non une unha cidade senon que separa dous mundos.
A ambos lados hai moito movemento mais a ponte sobor do Íbar permanece baleira.
As feridas da guerra non son
difíciles de atopar nos edificios destruídos e advertencias de minas, mais
cecais o máis cruel sexa a insistente permanencia das bandeiras que se empeñan
en perpetuar a ruptura.
Ningún comentario:
Publicar un comentario